Roadtrip USA: van Chicago naar Yellowstone, op zoek naar de indianen (deel 1)

America, land of the free?

Een roadtrip in de Verenigde Staten zei me eigenlijk niet zoveel. Ik was meer van de echte backpackersbestemmingen. Lees: de bestemmingen waar je voor 4 dollar een hotelkamer kan vinden, bedbugs inbegrepen. Of ook: de bestemmingen waar je voor 2 dollar de bus kan nemen, voor een rit van minstens 8u lang, waarbij je jezelf moet dubbelplooien omdat je met 5 op een bankje bedoeld voor 2 personen zit.

Ik dacht een roadtrip in de Verenigde Staten wel eens te doen later, als ik echt oud was, gepensioneerd enzo, en geen zin meer zou hebben om nog te reizen zonder een minimum aan comfort.

Bovendien rij ik eigenlijk niet graag met de auto. Ik kan dat namelijk niet zo goed. En roadtrippen door een land waar de afstand tussen de oost- en de westkust een slordige 5000 km bedraagt zonder al te veel met de auto te moeten rijden, leek me nogal moeilijk.

Een reis was volgens mij ook pas geslaagd als ik mezelf ondergedompeld had in een Andere Cultuur. Noedels slurpen ergens op een straathoek in Thailand, gezeten op een ongemakkelijk plastic minikrukje. Op de nachttrein in India eerst iemand uit mijn (gereserveerde) bed moeten zien te krijgen alvorens ik er zelf in kan kruipen. Mijn beste Spaans bovenhalen in een homestay in Cuba om mijn gastgezin te vragen wat ze in het dagelijkse leven doen, en dan geen woord verstaan van het antwoord dat ze me geven.

De Verenigde Staten vond ik ‘te Westers’ naar mijn normen. En bovendien ook enigszins cultuurloos.

Achteraf beschouwd was dat wel een beetje kort door de bocht.

Mijn vriend wilde immers wél erg graag eens op roadtrip door de USA. Op zoek naar de indianen. Als kind al speelde hij steeds indiaantje. Nooit cowboy. Hij kon er tranen bij in de ogen krijgen, als hij vertelde over het onrecht dat Sitting Bull en de zijnen aangedaan was. En indianen, zo bepleitte hij zijn zaak, die hebben pas een interessante, zwaar ondergewaardeerde cultuur. Die worden niet voor niets de Native Americans genoemd, hé.

Daar had hij nu wel een punt. Het enige dat ik over indianen wist, kwam uit Jommeke in de Far West, en dat ging over Bleekgezichten, Eeuwige Jachtvelden en een indianenstam genaamd “Propere Voeten”. Dat tel ik dus maar niet mee, als ik het heb over culturele bagage. De Sioux? Voor mij niet meer dan de naam van de feestzaal in Gent waar ik mijn allereerste studentenfuif beleefde.

Dus ja. Ik geef toe. Over de cultuur van de Indianen kon mijn kennis nog wel wat geoptimaliseerd worden.

Bovendien zouden alle auto’s in de Verenigde Staten automaten zijn, omdat Amerikanen blijkbaar ook niet goed met een echte auto kunnen rijden. Kon ik dus alvast de koppeling niet om zeep helpen. Alweer een pluspunt.

Dus zo geschiedde.

We reden helemaal van New York City naar Yellowstone National Park. Op zoek naar de indianen. We hebben ze gevonden, in het diepe binnenland van Amerika. En kwamen hier en daar ook wel eens een cowboy tegen.

Het werd een roadtrip in de USA met bijzondere ontmoetingen, op niet-toeristische wegen. Doorheen desolate, armoedige reservaten, en langs monumenten die herinneren aan verloren veldslagen.

We stonden op de plek waar de Wounded Knee massamoord plaatsvond en brachten een eerbetoon aan Sitting Bull voor de slag op Little Bighorn. Zaten op de eerste rij van een powwow. Sliepen in het hotel van Buffalo Bill en speelden biljart in Wall, met een cowboy die voor Clinton stemde en een indiaan die pro-Trump was.

Reisroute van de roadtrip

Voor de volledigheid: we begonnen onze roadtrip in New York, logeerden bij de Amish in Lancaster, snoven wat geschiedenis van die andere oorlog op in Gettysburg, wierpen een blik op het Erie Lake en bezochten eerst ook nog even een oude vriend én een geweldig Blues festival in Chicago, alvorens onze eigenlijke zoektocht naar de indianen aan te vatten.

Na Indianenland reden we vanuit Yellowstone via Glacier NP Canada binnen, en vervolgens doorheen de buik van Canada terug naar het oosten, helemaal tot in Quebec, waar we afdaalden langsheen het olympisch stadje Lake Placid in de Adirondacks, Woodstock bezochten in de Catskills, en een joodse vakantie-enclave aantroffen in Bethel. Alvorens terug aan te komen waar het voor ons allemaal begonnen was: New York City.

Over dat eerste en laatste deel meer in een andere blogpost.

Onze zoektocht naar de indianen zat namelijk precies tussen Chicago en Yellowstone in: hij begon in South Dakota, liep doorheen North Dakota en eindigde in Montana, aan de voet van Yellowstone.

Niet voor niets worden North en South Dakota de Great Plains genoemd. Home of the Sioux.

(Ja. De Sioux blijkt dus behalve een feestzaal ook de naam van een indianenstam te zijn.)

Dit is de exacte weg die we van oost naar west gereden hebben:

Wanneer je in de Verenigde Staten het spoor van de indianen wil volgen, is er in feite maar 1 mogelijkheid. Alle wegen leiden sowieso naar Little Bighorn, het meest bekende slagveld, en één van de weinige plekken waar de indianen een overwinning boekten op het Amerikaanse leger en er zelfs een bekend generaal en zijn gevolg doodden, generaal Custer. Minstens even belangrijk als Little Bighorn is Wounded Knee, de plaats waar meer dan 250 indianen, waaronder vrouwen en kinderen, vermoord werden door de Amerikanen. Het was tevens de laatste veldslag in een jarenlange strijd: hierna zouden de indianen zich ten langen leste overgeven. Alles wat tussen en rondom Wounded Knee en Little Bighorn ligt, was ooit heilige grond van de indianen, voordat ze in reservaten werden teruggedrongen.

We volgden dus grotendeels de Interstate, I-90, met hier en daar een zijsprong om een belangrijke plek in de geschiedenis van de indianen te bezoeken.

Bijna 1500km vol indianenverhalen, en die verhalen kan je allemaal in deze blogpost lezen.

Praktisch

• Wij boekten een fly & drive via Exit Reizen en vlogen vanuit Amsterdam naar New York. We vlogen bewust vanuit dezelfde luchthaven terug naar huis, omdat dit zowel voor de vlucht als voor de huurauto een pak goedkoper uitkwam. Betekent wel dat je ook helemaal moet terugrijden (duh 😊) en dat was met momenten wel een beetje saai…
• In totaal brachten we iets meer dan 5 weken door tijdens onze roadtrip in de Verenigde Staten en Canada, om dus van New York naar Yellowstone te rijden en dan van daaruit doorheen Canada terug te rijden naar New York.
• We brachten eerst een paar dagen in New York door en gingen pas op de dag van de start van de eigenlijk rondreis onze huurauto afhalen op de luchthaven.
• Voor sommige staten heb je een internationaal rijbewijs nodig. Kan je gewoon aanvragen bij je gemeente. Kostte bij ons 16 euro, en is 3 jaar geldig.
• Om naar de Verenigde Staten te reizen heb je een ESTA-visum nodig, kan gewoon online maar vraag je best wel tijdig aan.
• Wij kozen ervoor om de roadtrip te doen met een gewone wagen, geen camper. We sliepen in motels en hotels die we telkens pas de dag zelf zochten, zonder vooraf te reserveren.
• Zowel om de wagen te reserveren als in bepaalde hotels dien je een creditcard te kunnen voorleggen om een waarborg mee te betalen. Een roadtrip in de Verenigde Staten maken zonder creditcard is quasi onmogelijk.
• Omdat een gps huren best prijzig is, zeker voor langere duur, namen we onze eigen TomTom mee van thuis, waar we de kaarten USA & Canada op geladen hadden. Kost van de aankoop van die kaarten: 50 euro. De gps had ook een functie ‘dichtstbijzijnde hotels zoeken’. Wanneer we ergens tussen 2 steden inzaten en onderweg een slaapplek zochten, gebruikten we regelmatig deze functie om een motel te vinden. Erg handig!
• Als reisgids gebruikten we de Lonely Planet, vooral voor restauranttips, en gaf hier en daar ook erg goede tips om bij het rijden even off the beaten track te gaan en een mooiere weg te nemen, met dan ook wat uitleg over de bezienswaardigheden erbij.
• Een roadtrip in de USA is duur! Reken in je budget gemiddeld 80 tot 100 dollar voor een doodeenvoudige motelkamer voor 2 personen, zelfs wanneer het motel knal naast de snelweg ligt, in the middle of nowhere. Een tip: als je pas in de late namiddag arriveert, cash kan betalen en een beetje zielig kijkt, kan er soms nog wel wat van de prijs af.

Lees het uitgebreide reisverslag van deze reis hier.