In de winter op zonvakantie: surfen in Tenerife

De Canarische eilanden, het Hawaï van Europa

Tenminste, dat is toch wat ze zeggen. Alle dagen zon, het ganse jaar door. Warm zeewater. Steeds goede golven om te surfen. Cocktails en Spaanse tapas binnen handbereik. Ja. Surfen in Tenerife, dat klonk als iets dat ik dringend eens moest gaan uittesten. 🙂

Want ik, ik hou dus van de zon. Vooral van iets doen in de zon, eigenlijk. Uren op een strand liggen bakken, nee, dat is niks voor mij. Daar word ik een beetje rusteloos van. Dat is trouwens één van de redenen waarom ik ooit beginnen surfen ben. 🙂 Echt goed zal ik er wel nooit in worden, maar ik vind surfen wel een erg leuke en ontspannende bezigheid.

Dus terwijl anderen zich beginnen opmaken voor de jaarlijkse skivakantie in de sneeuw, haal ik mijn bikini en shorts uit de kast en ga surfen in Tenerife, voor een wintervakantie in de zon. Canarische eilanden, here I come.

Bye bye regen, herfstweer en vrieskou, hallo zon, zee en strand!

Verblijf in het Blackstone Surf Camp

Ik boekte een verblijf van 5 nachten in het Blackstone surf camp, gelegen in het zuiden van Tenerife. Om het mezelf makkelijk te maken, maar ook omdat ik wel hou van dat relaxte surfsfeertje dat er steeds hangt in zo een surfkamp. Of je nu gaat surfen in Tenerife, in Frankrijk of in Costa Rica, de surfvibe is overal dezelfde.

Het concept van dit surfkamp is als volgt: je logeert ergens in een chille villa met een paar mensen, die je niet kent maar waarmee je alvast 1 ding gemeen hebt: de goesting om te surfen. De villa heeft een aantal slaapkamers, een zithoek, een keukentje, een zwembad en een paar heerlijke hangmatten. Na het ontbijt word je met een busje opgehaald en naar de Blackstone surfschool gebracht, gelegen vlakbij het strand waar we gaan surfen, en waar zich de surfboards, wetsuits, lockers, douches… bevinden. De lessen duren steeds 2u, en de eerste les begint meestal tussen 9 en 10u. Erna heb je een paar uur pauze, om iets te gaan eten, een beetje op het strand te liggen, wat inkopen te doen,… Het volgende lesblok start dan rond 15 à 16u. Zo tegen zonsondergang wordt het busje terug volgeladen en brengen ze je terug naar het surfkamp, waar je om 20u de voetjes onder tafel schuift voor een stevig avondmaal. En dan tegen uiterlijk 23u meestal als een blok in slaap valt. 🙂

Surfen in Tenerife aan Playa de las Americas

De surflessen vinden plaats aan Playa de las Americas, waar ook de surfschool gelegen is, op ongeveer 20 minuten rijden van de villa waar we logeren. Playa de las Americas is een erg populaire plek om te surfen in Tenerife, maar het is meteen ook de meest toeristische plek van het ganse eiland. Dat getuigt ook de verkeersproblematiek: vanaf 9u is het zoeken naar een nog vrije parkeerplaats. Wij zijn dus maar wat blij dat het busje ons als een taxidienst voor de deur afzet.

Wat het stadje zelf betreft: ik kan niet zeggen dat het echt charmant is, en zo op het eerste zicht trekt het vooral gepensioneerde Vlamingen, Engelsen en Nederlanders aan die hier komen overwinteren. Het zou alvast wel de plek kunnen zijn waar Benidorm Bastards wordt opgenomen: de boulevard rijdt vol met bejaarde en minder bejaarde mensen in scootmobieltjes. En er is ook voor elk wat wils om zich toch maar zoals thuis te kunnen voelen: een Hollands café, Schotse bar, “real” English breakfast voor maar 10 euro,…

Nee. Authentiek Canarisch voelt het hier niet. Of Tenerife voor de rest een mooi eiland is? Eerlijk: ik heb geen idee. Ik ben immers in Tenerife om te surfen, en ben dus niet verder geraakt dan de surfvilla, de surfschool en de supermarkt. De keerzijde van een short break.

Maar goed. We zijn hier dus voor De Golf. Links van de Izquierda, vrij vertaald als de Spaanse Linkse, daar gaan wij surfen. Omdat de Izquierda zelf een steengoeie golf is en dus voorbehouden voor de locals. In de surfwereld is het immers een regel dat de locals zich altijd met voorrang mogen bedienen van de beste golven. Daarom surfen wij, sukkels uit minder surfbare oorden, op de 2e beste golf, links van de Linkse dus.

Mijn persoonlijke ervaring met de golf in kwestie

Wanneer we de eerste dag aan de surfschool gedropt worden zien de golven er zo op het eerste zicht best wel stevig uit. Bovendien had ik eigenlijk een zandstrand verwacht, terwijl het hier waar je gaat surfen in Tenerife dus een rotsbodem is. Tot hiertoe surfte ik enkel nog maar beach breaks, dit is mijn eerste reef break. Dat is toch net een beetje griezeliger, vind ik. Bovendien zijn we ook niet alleen in het water, maar drijft het er vol met beginners zoals ik. Het verontrust me enigszins hoe dit in de praktijk gaat lopen, met een meerderheid aan surfers die nog niet in staat is om zijn plank de gewenste richting uit te sturen.

Dus ja. Tegen de tijd dat ik te water gelaten word ben ik behoorlijk opgedraaid. Die golven zijn toch wel erg groot. En die rotsenbodem, hoe diep is die precies en wat als je daarop valt? En dan nog eens al die mensen… Tot overmaat van ramp ben ik ternauwernood bekomen van de naar mijn gevoel helse tocht richting diep water, wanneer de instructeur me meteen een golf wil opduwen. Lichtelijk in paniek zeg ik dat ik er nog niet klaar voor ben, dat ik dacht hier eerst wat te blijven dobberen. Waarop hij kortaf antwoordt dat als ik, die hier voor het eerst ben, het beter denk te weten dan hem, die al meer dan 10 jaar aan het surfen is in Tenerife, ik het dan maar zelf moet weten.

Bon.

Een klik hadden we dus niet echt, mijn eerste instructeur en ik. Ik laat hem dus verder links liggen, daar op die linkse golf, en als ik wat bekomen ben van dat eerste watercontact peddel ik zomaar wat rond, tot ik op een andere instructeur van onze school botst, die mij een pak zachtaardiger onder zijn hoede neemt, en daar probeer ik toch maar eens wat golven te nemen. Maar de angst over al die rotsen op de bodem blijft knagen. En er liggen nog steeds zoveel mensen in mijn weg… Zucht.

Nee. Geef mijn portie maar aan Fikkie.

Ik beslis dus om er vroeger uit te gaan maar bij hoogwater blijkt ook dat geen feest te zijn: de golven breken zo krachtig vlakbij de kustlijn dat als je niet goed oplet, je met plank en al tegen die rotsen gekatapulteerd wordt. Ik let die eerste keer dus niet goed op. Nu ja. Dat hebben we dan ook meteen gehad.

Ik heb nog geen uur in dat water gezeten, maar voorlopig heb ik er mijn bekomst van, van dat surfen in Tenerife. Terwijl ik op het strand zit te bekomen bedenk ik dat een paar dagen wandelen misschien ook wel leuk zou kunnen zijn. En ik heb ook nog 2 erg goeie romans bij me, waarmee ik wel wat tijd kan weglezen. En hier zo op het strand zitten niksen is eigenlijk ook best wel fijn.

Het is alsof mijn geheugen die herinnering telkens weer wegduwt, maar eigenlijk overkomt mij dit iedere keer opnieuw als ik voor het eerst na lange tijd terug de zee in ga om te surfen, op een voor mij nog onbekende plek. Surfen en ik, wij hebben een haat-liefdeverhouding. Ik vind het leuk, maar niet meteen. Ik moet eerst even over mijn koudwatervrees, afin, warmwatervrees in dit geval, geraken, en dan gaat alles veel beter.

In de namiddag krijg ik al een herkansing. Met een nieuwe instructeur, die wel meteen zag dat ik gewoon even door die onzekerheid moest geraken, voor mij een veilige omgeving creëerde om te wennen aan de golven, en mij alle tijd gaf die ik nodig had. En guess what? Na 10 minuten met hem in het water ben ik er helemaal door. 🙂 Ik neem met hem zelfs voor het eerst een “groene golf” (da’s eentje die nog niet gebroken is), én ik leer een beetje richting geven aan mijn plank! De komende dagen krijg ik steeds meer zelfvertrouwen en blijf ik oefenen op die groene golven.

Globaal genomen zijn de golven hier overzichtelijk qua hoogte, maar toch zou ik deze plek niet aanraden als je nog nooit gesurft hebt. Ik leerde eerder al surfen, op een zandstrand, wat als voordeel heeft dat je kan oefenen op de “witte golven”, dus de golf die al gebroken is, en dat je die tot bijna tot aan het strand helemaal kan af surfen. Hier in Tenerife breken de golven dichtbij de kustlijn, maar aangezien de ondergrond bestaat uit rotsen moet je tijdig van je plank springen wil je niet onzacht in aanraking komen met dat rotsstrand. Dat was iets dat toch altijd een beetje in mijn hoofd zat als ik op die plank stond, waardoor ik er soms al redelijk vroeg afsprong, terwijl ik net lekker bezig was. Daardoor lijkt het me hier dus ook erg moeilijk om de basistechnieken aan te leren.

Het is daarentegen wél de ideale plek voor wie al een beetje ervaring heeft met surfen en wil leren groene golven te nemen, waarbij je dus op je plank springt nog voor de golf gebroken is. De groene golven hier in Tenerife zijn namelijk minder heftig dan op vele andere plaatsen, en doordat je verplicht bent om dieper in zee te gaan omwille van de bodem, kan je wel niet anders dan oefenen op de groene golven.

Leuk is ook dat deze golf een “huisfotograaf” heeft, Santa Cruz fotolab. Ze zijn er telkens wanneer er lessen gegeven worden, en slagen erin om van iedereen die les volgt wel een paar geslaagde shots te nemen tijdens het surfen, die ze dagelijks op de website posten, en die je daar dus ook kan aankopen. Leuk als herinnering na je surfvakantie, maar ook om te zien hoe jij nu precies op dat surfboard staat en waar er nog ruimte is voor verbetering. 🙂

Het verdict

Ondanks mijn paniek tijdens de eerste les is in de dagen die erop volgden Tenerife voor mij de perfecte plek gebleken om te surfen. Er zijn quasi altijd golven van een half metertje hoog, maar niet zo krachtig als bijvoorbeeld aan de Franse kust, tussen Bordeaux en Hossegor. Tot hiertoe had ik nog maar enkel gesurft op al gebroken golven, maar hier waren de omstandigheden ideaal om een volgende stap te zetten, en ook ongebroken, groene golven te leren nemen. Bovendien is het water heerlijk warm en het zonnetje schijnt meestal vollen bak, dus een zomerwetsuit volstaat. Samengevat: surfen in Tenerife, een aanrader, wat mij betreft.

Viel er dan niks tegen? Jawel hoor. Eeuwige lente en een perfecte beginnersgolf zorgen ervoor dat je op het spitsuur die perfecte golf met soms meer dan 100 andere knoeiers moet delen. En dat zorgt uiteraard voor de nodige botsingen… De meerderheid surft wel met een softboard, maar dat neemt niet weg dat zo een plank tegen je kop krijgen toch behoorlijk onprettig is. Twee keer ben ik in de namiddag vroeger uit het water gegaan, gewoon omdat het zo goed als onmogelijk was om een golf te nemen zonder dat er een paar man in de weg lag. Wellicht heeft deze overbevolking ook wel te maken met het feit dat alle scholen hun lessen op dezelfde uren geven. Als je zelf al voldoende goed kan surfen en buiten de lesuren het water ingaat, is het een pak minder druk.

Praktisch

• Ik was in Tenerife om te surfen, en boekte dus een verblijf van 5 nachten in het Blackstone surfcamp, en ik boekte het “Blackstone pack”, wat neerkomt op een soort all-in formule: een bed in een dorm, ontbijt, avondeten, 2x per dag surflessen, huur materiaal en transfer van en naar de luchthaven. Ik betaalde hiervoor 350 euro, wat ik echt wel vond meevallen. Je hebt ook andere formules, waarbij je bijvoorbeeld geen lessen neemt maar enkel materiaal huurt, of zonder avondeten,… Maatwerk is dus perfect mogelijk. Het ontbijt en avondeten vond ik niet per se noemenswaardig lekker, maar het voldeed en smaakte sowieso wel: na een ganse dag surfen heb je nu eenmaal berehonger.

• Vliegen deed ik met Ryanair, rechtstreeks vanaf Charleroi airport naar Tenerife Sur, de luchthaven die vlakbij het surfcamp gelegen is. Ik betaalde 180 euro voor mijn vlucht.

• Heerlijk lunchen tussen het surfen door kan in The Burger Café, waar ze zowel een uitgebreide veganistische als een gewone menukaart hebben. Burgers zijn uiteraard hun specialiteit, maar hun Tokyo pokébowl overtrof voor mij alles. Ook in de surfbar recht tegenover de school van Blackstone kan je lekker eten.

• Shoppen kan je doen in de vele toeristenwinkeltjes langsheen de boulevard, en wie wil investeren in surfgear kan terecht in de Palmbeach surfshop of de K16 surfshop, beiden gelegen in de Calle Mexico.