Solo backpacken is soms ook een beetje improviseren, en door onverwachte omstandigheden die je in deze blogpost kan lezen bracht ik meer tijd door op Bali dan gepland. Mijn reisroute in Bali bedroeg in totaal drie weken.
Daar heb ik echter geen moment spijt van gehad: Bali is een prachtig eiland, en de tijd is er voorbij gevlogen. Van tempelhoppen in Ubud, een vulkaan beklimmen in Lovina tot surfen in Seminyak: Bali heeft werkelijk vanalles te bieden.
Ik deel hier dus graag mijn reisroute Bali. Ik deed ze zelf in drie weken maar nam er echt ruim de tijd voor, voor wie er iets meer tempo in steekt moeten twee weken dus ruimschoots volstaan.
#1 Eat, pray, love in Ubud
De eerste plek waar ik na aankomst op Bali absoluut heen wil is Ubud. Ik was immers in Bali tijdens de hoogdagen van het boek ‘Eat, pray, love’, waarin Elizabeth Gilbert een deel van haar sabbatjaar doorbracht in Ubud, en daar vervolgens behoorlijk lyrisch over schreef.
Mijn allereerste dag in Ubud is echter ietsje minder lyrisch. Ik had de dag voordien online via booking.com mijn eerste overnachting geboekt. Dit doe ik altijd als ik ergens laat ga aankomen, om te vermijden dat ik in het donker nog de straten moet afdwalen op zoek naar een bed, en me in plaats daarvan meteen door de taxichauffeur voor de deur van mijn hotel kan laten afzetten. Tot daar liep alles goed. Maar. Ik ben er nog niet goed en wel binnen, of ik word geveld door een acute turista, met alles erop en eraan, ook koorts. Van mijn mooie kamer heb ik dus voornamelijk het toilet gezien. 🙂 Wanneer tegen de ochtend het ergste min of meer voorbij lijkt te zijn, en ik eindelijk een beetje begin in te dommelen, word ik wakker gekakeld door de kippen, die dus vlak onder mijn kamerraam blijken te wonen.
Ja. Zoiets kan dus wel eens gebeuren, als je online boekt in plaats van bij aankomst, waar je eerst de kamer eens kan inspecteren alvorens je ze betaalt.
Ik voelde me intussen wel wat beter, en ga dus maar op zoek naar een betere logeerplek, zonder een haan als onderbuur. En die heb ik snel gevonden: het centrum van Ubud blijkt vol te staan met prachtige authentieke paleisjes, waar je voor geen geld een fantastische kamer kan huren. Perfect!
Niet veel later begin ik dan eindelijk aan de eerste verkenning van Ubud zelf. Voor ik het weet ben ik zo betoverd door deze omgeving dat ik aan een lange wandeling doorheen de rijstvelden bezig ben. Ik begin het te snappen, hoe Elizabeth Gilbert hier is kunnen blijven plakken…
Temidden van de rijstvelden ontmoet ik een Frans meisje, dat net een jaar gewerkt had in Australië en nu nog even op vakantie was in Bali alvorens terug te keren naar huis. Het klikt meteen. We wandelen honderduit babbelend de rijstvelden uit en de stad terug in, waar we op nog een Fransman botsen. Wij drieën zullen de komende dagen elkaars reisgezelschap worden, en in mijn herinnering staat Ubud daardoor gelijk aan gezelligheid, aperitiefjes drinken en lekker eten, doorspekt van filosofische gesprekken over het leven, zoals je die soms alleen met vreemden kan voeren, omdat je die na deze paar dagen nooit meer terug zal zien.
Ik hoorde hen ook praten over de golven, en dat het strand aan Kuta dan wel erg toeristisch is, maar dat als je op Bali bent je daar gewoon moét gaan surfen, want nergens ter wereld zijn de golven zo fantastisch als daar.
Ik had op dat ogenblik nog nooit gesurft. Maar aangezien ik hier toch meer tijd had dan gepland, voegde ik surfen in Bali ter plekke toe aan mijn bucketlist, als sluitstuk van mijn reisroute Bali.
#2 Bergdorp Munduk
Vanuit Ubud trek ik echter eerst naar Munduk, een dorpje in de bergen waar je volgens de reisgids mooi kan wandelen, en daarom de volgende bestemming op mijn reisroute Bali. Ik was er echter alleen. Niet alleen bij aankomst, maar ook in het hotel. Nergens nieuwe reisvriendjes te bespeuren. Omdat alleen de bergen intrekken misschien toch niet zo verstandig is, breng ik de dag in het dorpje zelf door. Waar de kindjes duidelijk gewoon zijn aan camera’s. 🙂
Munduk is een mooi plekje, alleen is het nogal moeilijk bereikbaar. Er gaat maar een paar keer per week een busje op en af richting Permuteran, de plek waar ik aansluitend heen wil om te gaan snorkelen. Bovendien gaat het busje niet helemaal tot Permuteran maar slechts tot ongeveer halverwege. En het is ook niet echt een busje, meer een soort goederentransport, en een inwoner moet het voor je regelen dat dat busje jou als toerist ook even mee wil opladen. Gelukkig was ik die avond in Munduk alsnog op een Zwitsers koppel gebotst, dat dezelfde richting uit wilde als ik, dus we regelen samen ons goederentransport, en delen ook de taxi die we aansluitend nemen.
#3 Snorkelen in Permuteran
Permuteran zelf is weinig idyllisch. Ik blijf er dan ook maar 1 nacht: om te snorkelen in Pulau Menjangan. Het moet erg weinig tot mijn verbeelding gesproken hebben, want ik heb er zelfs geen enkele foto genomen. 🙂 Rechtstreeks na het snorkelen, met het zout nog op mijn huid, stap ik diezelfde dag nog op de bus richting Lovina.
Als je minder dan drie weken op Bali doorbrengt, is Permuteran een bestemming die ik persoonlijk zou schrappen op mijn reisroute Bali.
#4 Zonsondergangen in Lovina
Het is al late namiddag als ik er aankom. Zoals overal in Bali heb je ook hier luxeresorts, maar ik blijf trouw aan mijn backpackersfilosofie en ga op zoek naar een plek die in de Lonely planet vermeld staat als budgethotel met gezellig decor en familiale gezelligheid.
Maar tijden veranderen, ook op Bali. Wanneer ik aankom ziet het er behoorlijk verlaten uit. En een beetje vergane glorie, eerlijk gezegd. Ik roep een beetje in het rond maar er is niemand die zich laat zien. Een huishoudhulp vangt me uiteindelijk op en brengt me naar de vrouw des huizes, die me een kamer toewijst, voor nog geen 3 euro per nacht. Ze zegt er wel eerlijk bij dat er enkel koud water is. Hm. Ik twijfel, maar dan begint ze het uit te leggen. Ze zou dat laten herstellen, maar kijk, haar echtgenoot is een paar maanden geleden gestorven, en hij runde dus het hotel. Want hier op Bali een hotel uitbaten, dat was eigenlijk zijn droom. En nu was hij dus dood. En stond ze er alleen voor. In dat hotel aan de andere kant van de wereld. En ze wist eigenlijk niet goed meer waar ze het had. Het was allemaal wat veel.
Ik heb eigenlijk een hekel aan een koude douche. Maar de vrouw met haar warrige haar en Engelse thee is met haar verhaal een beetje in mijn hart gekropen, dus boek ik ineens maar voor 3 nachten hier.
Op weg naar het strand om iets te gaan eten met zicht op zee kan ik proefondervindelijk vaststellen dat Lovina terecht gekend is omwille van zijn spectaculaire zonsondergangen…
#5 Mount Batur in Lovina
Maar bij mij stond Lovina eigenlijk op het lijstje omdat daar een vulkaan te beklimmen valt, mount Batur. En ik had op Java al vulkaan Bromo gemist, dus hoopte ik dat hier toch een beetje goed te maken.
Alleen stelt zich hier hetzelfde probleem als overal in Bali: als soloreiziger is het moeilijk om excursies te boeken. Er zijn niet echt groepjes waar je bij kan aansluiten, en als je alleen gaat betaal je de volle pot voor alles: de taxirit, de gids,…
Ik doe een paar bureautjes af en krijg overal hetzelfde verhaal en dezelfde prijs voor mijn solo-excursie. Ik kijk op reis normaalgezien zelden naar de kostprijs, maar dit is zo exuberant dat ik principieel niet alleen wil gaan. En dan is er een bureautje dat zegt dat er eerder ook al een Frans meisje geïnformeerd had naar dezelfde excursie! Alleen was ze ook onverrichter zake weggegaan, omdat ze het te duur vond alleen. Als ze erin zouden slagen dat meisje terug te vinden, konden ze ons dus morgen samen op pad sturen! Zij verkopen een excursie, en wij beiden kunnen de vulkaan op. Een win-win-win.
En jawel, er werd meteen een medewerker op pad gestuurd, die een paar uur lang met zijn brommer Lovina doorkruist heeft, in de veronderstelling haar vroeg of laat wel tegen te komen. Lovina is immers niet zo groot.
En dat is dus gelukt. Een paar uur later word ik gekoppeld aan mijn tochtgenoot voor morgen.
Nu moet ik wel zeggen dat Mount Batur niet de compensatie gaf waarop ik had gehoopt. Ze beloofden een mooie zonsopgang, maar daar zie je niks van als het compleet bewolkt is. Maar goed. Het was een mooie wandeling, in leuk gezelschap. En tegen dat we beneden waren, was de hemel staalblauw en onbewolkt, dus zo hebben we tenminste toch nog een blik kunnen werpen op waar we vandaag kwamen. 🙂
#6 Surfen in Seminyak
Na Lovina is het tijd voor het laatste onderdeel van mijn reisroute doorheen Bali: de stranden rondom Kuta, met de beste golven ter wereld. Zeggen ze dan toch. Enige minpuntje: diezelfde stranden zijn ook erg in trek bij fuivende toeristen, en omdat ik niet echt zin had in een 24/7-party-sfeer, besluit ik af te zakken naar Seminyak, zelfde strand, maar een paar kilometer verderop, en met een rustigere reputatie dan Kuta.
Ik settel me in Ned’s HideAway, een goedkoop gevalletje maar met veel ruimte en niet ver van het strand, waar ik meteen een driedaagse cursus ‘leren surfen’ bij de Rip Curl school of surf boek.
Ik nam in Bali dus mijn allereerste golven, en sindsdien ben ik stoked, zoals ze dat zeggen in het surferswereldje. Ik heb het toen niet beseft maar na intussen al wat andere golven getest te hebben weet ik nu dat het waar is wat ze zeggen: de golven in Bali zijn onevenaarbaar. Altijd perfect, altijd warm water. Het was tot hiertoe ook de enige keer dat ik surfte in T-shirt en boardshorts…
Ik breng er uiteindelijk bijna een week door, en ga elke dag surfen.Voor het overige zien mijn dagen er als volgt uit: opstaan, koekje eten, een ijskoffie drinken op mijn terrasje en naar de surfschool wandelen. Daar begint de les met een beetje theorie, en dan een dik uur golven nemen.
Na de les ga ik ergens in een beachbar een tweede, uitgebreider ontbijt nemen, een dutje doen op het strand, en huur ik soms nog een uurtje een surfboard om nog wat te oefenen. Ik eindig de dagen met een biertje met zicht op de zonsondergang.
Perfectie bestaat niet, maar deze dagen komen er toch bijzonder dicht bij in de buurt…
Ik kom er ook terug het Canadese meisje tegen met wie ik in Lovina al af en toe eens ging dineren. Ook hier brengen we wat strandnamiddagen samen door.
Ik breng in totaal een dag of 5, 6 door in Seminyak, maar als je een kortere reisroute door Bali volgt kan je hier dus ook wel wat in snoeien.
#7 Een laatste keer tempelen in Ulu watu
Ulu watu ligt nog zuidelijker dan Seminyak, op het uiterste puntje van Bali. Ulu watu heeft een paar legendarische surfspots, waar de pro’s metershoge golven najagen. Niets voor mij, als groentje. 🙂
Er staat wel ook een erg mooie tempel. Dus alvorens ik huiswaarts ga na deze drie weken in Bali, maak ik vanuit Seminyak een daguitstap naar Ulu watu, waar ik om het af te leren mijn allerlaatste Balinese tempel bezoek. De ligging ervan is behoorlijk spectaculair…
Mijn reisroute Bali in 3 weken samengevat:
- Ubud
- Munduk
- Permuteran
- Lovina
- Seminyak
- Ulu watu
dream big, travel light 